W listopadzie 2016 roku Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej prezentuje wystawę malarstwa Jacka Rykały - malarza, poety, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.

Na wystawie prezentowane są prace powstałe w ostatnich latach, w których artysta "przybliża (...) mikrokosmos Śląska", opowiada o jego historii, pejzażach, mieszkańcach. Konkretne miejsca tracą swoją topograficzną przynależność na rzecz uniwersalności. Stają się synonimem małej ojczyzny, rzeczywistości dostrzeganej uważnie i z bliska. Z tego obrazu w naturalny sposób można wyabstrahować prawdy uniwersalne, będące od lat ważnym motywem w twórczości profesora Jacka Rykały. To tematyka pamięci miejsc, obrazów przemijania, mocy postrzegania.
Oglądając malarstwo Jacka Rykały towarzyszymy autorowi w uważnym spacerze, w którym przeplatają się obrazy i dyskretny do nich komentarz.

Malarstwo określone przez Tadeusza Konwickiego jako "czułe przyglądanie się" to wędrówka w poszukiwaniu esencji codzienności.
W pokorze wobec miejsc i czasu.
W cierpliwym zbieraniu "czułych pamiątek".
Justyna Napiórkowska

CZUŁE PAMIĄTKI
Teksta Tadeusza Konwickiego o malarstwie Jacka Rykały

Zawsze sympatyzowałem z artystami, którzy wywodzili się z gęstej rzeczywistości, z jakiegoś matecznika intensywnej obyczajowości, z obszarów nie odkrytych jeszcze przez światowe rynki handlu sztuką. Do takich tajemniczych, fascynujących, mało znanych kontynentów należy Śląsk. Swego czasu miałem przyjemność kibicować Kazimierzowi Kutzowi, który rozpoczynał swój cykl filmów eksplorujących artystycznie ów milczący przez wieki kraj.
Jacek Rykała przez szkło powiększające przybliża nam mikrokosmos Śląska. Z pokruszonych przez czas drobin krajobrazu przywołuje pamięć o losach tej ziemi, o trudnej egzystencji jej mieszkańców, o dramatyzmie skromnej i zarazem bogatej kultury miejskiej, kultury niemych zazwyczaj wielkich ośrodków przemysłowych.
Rykała z pełną powściągliwości pasją szuka poezji w śladach bytowania ludzkiego, przygląda się czule zniszczonym przez życie starym bramom, wydeptanym stopniom schodów, wyślizganym poręczom, zaciekom na ścianach, kępkom traw rozsadzających odwieczne bruki. Konfrontuje te pamiątki z brutalnymi rekwizytami codzienności, a także z melancholijnym zapisem przeszłości w starych fotografiach.

Jacek Rykała w swoim wyrazistym malarstwie ewokuje magiczność tej ziemi, a właściwie tego molocha urbanistycznego, skrywającego mnogość ludzkiego losu.

Tadeusz Konwicki

BIOGRAFIA:

Jacek Rykała (ur. 1950) Malarz, profesor malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, poeta i reżyser.

Dyplom ASP w 1976 roku. Dzieła Jacka Rykały były prezentowane na całym świecie w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Jako jeden z niewielu artystów miał za życia indywidualną wystawę w Muzeum Narodowym w Krakowie (2002).

Jest laureatem kilkudziesięciu nagród i wyróżnień m.in.: I nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Malarstwa im. Z. R. Pomorskiego (Katowice 1980), nagrody na X i XV Festiwalu Malarstwa Polskiego w Szczecinie (1980, 1988), medale na Ogólnopolskich Wystawach Malarstwa "Bielska Jesień" (Bielsko-Biała 1978, 1980), wyróżnienie na Internationale Kunstbiennale "Seetal" w Szwajcarii (1985), Nagroda Miasta Sosnowiec za działalność artystyczną za rok 1992. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze- Gloria Artis.

Prace artysty znajdują się m.in. w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Muzeum Śląskim w Katowicach, Muzeum UJ w Krakowie, Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, w muzeach miejskich w Sosnowcu, Jaworznie i Chorzowie, w Centrum Sztuki "Studio" w Warszawie, w kolekcji Volkera Feierabenda przeznaczonej dla Sprengel Museum w Hanowerze oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i zagranicą.